Vondeling Jessica stuit in zoektocht op verslaggever

08-06-2015 12:32

De Franse Jessica werd 24 jaar geleden te vondeling gelegd op een parkeerplaats in Breda. Nu ze haar leven op orde heeft, probeert ze in contact te komen met het Nederlandse pleeggezin dat haar liefdevol verzorgde. Het enige dat ze heeft is de achternaam 'Rosman', maar de verslaggever van dit verhaal moest haar teleurstellen: hij is niet haar pleegvader.

Vrijdagmiddag 20 september 1991, een uur of twee 's middags. Op een parkeerplaats aan de Adriaan van Bergenstraat in Breda staat een blauw-geel gestreepte buggy. Er zit een meisje in, van 9 maanden oud. Goed verzorgd, goed gekleed, een hoofd vol lichtbruine krulletjes. Op de buggy zit een papiertje: 'Sandra. 12-90'.

Niemand weet wie ze is of waar ze vandaan komt. Er is geen ouder te bekennen. Al snel wordt duidelijk dat het een ingewikkelde zaak is. Sandra komt uit Frankrijk, '12-90' staat voor haar geboortemaand en -jaar. Ze is in Breda achtergelaten door haar 25-jarige vader uit Lille, die haar 3 weken eerder ontvoerde na een ruzie met haar moeder. De vader belandt uiteindelijk in de gevangenis. Wat volgt, is een lange juridische en bureaucratische strijd tussen Nederlandse en Franse instanties en de moeder van Sandra.

Drie zorgeloze jaren
De dreumes zelf merkt daar niets van. Zij wordt ondergebracht bij een pleeggezin in Breda. En heeft daar 3 relatief zorgeloze peuterjaren. ,,Zij zijn de mensen geweest met wie ik veel momenten uit het begin van mijn leven heb gedeeld: dat ik heb leren eten en leren lopen. Dat vind ik heel belangrijk. Ik heb nu zelf een zoontje en de liefde die ik voor hem voel, komt vanuit deze familie,'' vertelt Jessica Simon, nu 24, vanuit Frankrijk.

Jessica? Ja. Sandra is haar tweede naam, vertelt ze. Ze heeft nauwelijks herinneringen aan die tijd, kan zich de gezichten van haar pleegouders niet meer voor de geest halen, maar ze wil wel graag met ze in contact komen.

Jessica heeft echter een probleem. Ze heeft slechts een achternaam om naar te zoeken. Dat komt zo: als Jessica in 1994 teruggaat naar haar moeder in Frankrijk, gaat het al snel weer fout. De Raad voor de Kinderbescherming had daar al voor gewaarschuwd, maar de rechter wees Jessica toch aan haar moeder en stiefvader toe. ,,Maar in 1995 ben ik weer in een pleeggezin beland. Ik werd thuis geslagen." Ze heeft nu amper nog contact met haar moeder, die de meeste documenten en tastbare herinneringen aan het Nederlandse pleeggezin heeft weggegooid.

Rosman
Jessica woont met haar zoontje in Mâcon, boven Lyon. Ze heeft een opleiding gevolgd, wil een schoonheidssalon starten. Ze heeft nu de rust om contact te leggen met haar oude pleeggezin. ,,Maar uit de documenten die ik nog heb, kan ik alleen de naam van het gezin halen: Rosman of Roseman uit Breda."

Samen met een Nederlands sprekende kennis stortte ze zich op Google. En kwam ze in contact met de verslaggever van dit verhaal. Maar die is niet de Rosman die ze zoekt. Ook een andere familie met die naam in Breda bleek niet de juiste. Bureau Jeugdzorg, dat in 1991 verantwoordelijk was voor de pleegzorg, laat weten dat Jessica een schriftelijk verzoek kan indienen. ,,Dan zullen we in onze archieven gaan zoeken. Maar dat kan even duren.''

ad.